همی یاد دارم ز عهد صغر
که روزی برون آمدم با پدر
ببازیچه٬ مشغول مردم شدم
وز آشوب خلق از پدر گم شدم
برآوردم از بیقراری خروش
پدر٬ ناگهانم٬ بمالید گوش
که ای شوخ چشم٬آخرت چندبار
بگفتم که دستم ز دامن مدار؟
به تنها نداند شدن طفل خرد
که مشکل بود راه نادیده برد
تو هم طفل راهی بسعی ای فقیر
برو دامن راه دانان بگیر
مکن با فرومایه مردم نشست
چو کردی٬ز هیبت فروشوی دست
کنون با<خرد>باید انباز گشت
که فردا نماند ره بازگشت
برو خوشه چین باش سعدی صفت
که گرد آوری خرمن معرفت
(بوستان)
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : پنج شنبه 8 تير 1391 | 13:41 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند